Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heren hand,
moedig sla ik dus de ogen,
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen,
Vader wat Gij doet is goed.
Leer mij slechts het heden dragen,
met een rustig, kalme moed.
Heer ik wil Uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig Hij die durft geloven,
ook wanneer het oog niet ziet.
Schijnen mij Uw wegen duister,
zie ik vraag U niet: waarom?
Eenmaal zie ik al Uw luister,
als ik in Uw hemel kom.
Waar de weg mij brengen moge,
aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen,
naar het onbekende land.
tekst: Jacqueline van der Waals
melodie: John Zundel
Toegelicht: Wat de toekomst brengen moge …
(door dr. Oane Reitsma, predikant van de Protestantse Gemeente Enschede)
Tijdsbeeld
‘Leer mij volgen zonder vragen’ klinkt ons in deze tijd te makkelijk. Zo onkritisch leggen we ons levenslot niet meer in Gods handen. Dat geldt ook voor ‘aan des Vaders trouwe hand loop ik met gesloten ogen’. De geloofsvroomheid van dit lied moeten we dan ook echt in de tijd van ontstaan beschouwen. Het lied is één van de twee kerkliederen die de dichteres Jacqueline van der Waals, die verder vooral vertaalwerk deed, schreef. Overigens moeten we de overgave aan God in haar dichtwerk niet zien als iets passiefs, eerder als iets diep doorleefds.
‘Volg en vraag niet’
‘Volg en vraag niet’ was de oorspronkelijke titel boven dit lied, in een bundel van de Nederlandse Protestantenbond in 1920. Vertrouwen is dan ook het centrale woord. Jacqueline van der Waals schreef het lied mogelijk toen zij ernstig ziek was, aan het einde van haar leven. Dat gegeven kleurt het lied, en daardoor wordt duidelijk dat dit blinde vertrouwen op God niet zozeer goedkoop of geveinsd is maar oprecht. Die oprechtheid spreekt kennelijk zozeer uit het lied dat het een van de populairste liederen is gebleven voor veel mensen. Het levenslot wordt vol vertrouwen uit handen gegeven, in de handen van de goede God die zorgt en liefheeft. Het lied vraagt God om de leiding te nemen, zoals een vader een kind begeleidt dat alleen de weg nog niet vindt. Ook wanneer wij God en Zijn weg met ons leven niet altijd begrijpen, mogen we toch blind op Hem vertrouwen, zingt couplet 2.
Gebruik
Vanwege de ontstaansgeschiedenis is het dus logischer het lied eerder te gebruiken bij afscheid of pastoraat rond ziekte dan bij huwelijk of zelfs geboorte of doop. Ook op die momenten leggen we het komende leven en de ‘onbekende toekomst’ natuurlijk in Gods hand, maar dit lied vraagt om een meer belegen en gerijpt levensvertrouwen dan de loutere onbezorgde vrolijkheid van dergelijke levensmomenten.
Echo’s
In het lied dat met de bestaande Engelse melodie een eeuwig verbond is aangegaan en er niet meer los van te denken is, klinken de echo’s van vele vertrouwensteksten uit de Bijbel. Denk aan het vertrouwen van Psalm 139 over de God die ons diep van binnen kent, nog beter dan wijzelf. Of onze ogen die omhoog kijken ‘naar de bergen’ zoals in Psalm 121. Of het vertrouwen van Psalm 25. Eigenlijk is het lied een eigentijdse vertrouwenspsalm.
Dit lied staat in de top 10 van meest geliefde liederen binnen de Protestantse Kerk in Nederland. Benieuwd naar de andere liederen? Bekijk ze hier:
