De kapel voor de vieringen straalt eenvoud uit. “Het lijkt een soort barak”, vindt Lea. Binnen ligt vaal tapijt op de grond. Nergens staan stoelen, iedereen zit op de vloer. Maar het oogt sfeervol: op het podium een groot gekleurd doek, overal brandende kaarsjes. In het midden van de zaal zit een lange rij broeders achter elkaar.
In 2022 kwam Lea voor het eerst in Taizé, als een van de duizenden jongeren die jaarlijks de kloostergemeenschap bezoeken. “Ik vroeg me af: hoe ervaar je ooit rust als er nog tweeduizend andere mensen zijn?”
Toch was dat precies wat ze vond. “Ik moest eerst erg wennen. Niemand leidt de dienst, je vormt een gemeenschap die het samen doet.” Tijdens een viering wordt veel gezongen. De muziek raakt haar. “Eén regel zing je acht, negen keer. Daardoor kauw je wat vaker op een zin.”
“Ik ervaar rust en geborgenheid als ik daar zit, ik voel me gedragen”, zegt ze. “In de kerk wordt vaak veel ingevuld: hoe je moet leven, hoe je hoort te geloven. In Taizé is muziek en stilte, dat geeft ruimte om zélf te ervaren.”
“Misschien is God wel de stilte”, schrijft ze later op. “Misschien is Hij er gewoon en mag ik zíjn.”
Luister de nieuwe Petrus-podcast ‘De Vindplaats’. Daarin vertellen mensen hoe en waarom zij God op bepaalde plekken ervaren.
Beeld: Niek Stam
