Het doet me denken aan een verhaal uit het boek Ruth uit de Bijbel, over de kruising waar Naomi afscheid wil nemen van haar schoondochters. Deze prachtige tekst gaat over vasthouden, loslaten en vertrouwen. Draait de (geloofs)opvoeding hier niet om? Wat wil je meegeven aan je kinderen? Welke ervaringen wil je met ze delen? En wanneer laat je los en gaat het kind zijn/haar eigen weg? Kun je vertrouwen dat wat je kind ook kiest, het in zijn hart zal dragen wat jij hem meegaf?
Elke leeftijd heeft eigen uitdagingen
Maar hoe kun je dat doen, iets meegeven? Bij jonge kinderen zijn met name de zintuiglijke ervaringen belangrijk. Als een kind 4 jaar is, komen er ineens allerlei vragen, die je niet had zien aankomen. Vanaf een jaar of 9 worden ze ineens kritischer, denken ze meer in goed en slecht. Op een dag kunnen ze dan zeggen: maar God kan helemaal niet bestaan! En jongeren willen waarschijnlijk niet meer mee naar de kerk (jongere kinderen soms ook niet hoor). De vrije school heeft een indeling van welke soort verhalen bij welke leeftijd passen, dat vind ik boeiend. Het Oude Testament wordt daar behandeld vanaf acht jaar.
Elke ouder worstelt
Iedereen worstelt op zijn of haar manier met geloofsopvoeding. In een workshop die ik laatst gaf kwamen allerlei vragen van ouders boven: Moet ik mijn kind dwingen om naar de kerk te gaan? Wat kan ik thuis doen rond geloven wat voor mij goed voelt? Wat antwoord ik als mijn kind vraagt wat ík nou eigenlijk geloof? Mag het kind weten dat ik twijfels heb? Is het verstandig als mijn kind naar een christelijke school gaat en wat leren ze hem daar dan? Ik praat eigenlijk zelden met mijn kind óver God, we lezen wel in de Bijbel of zingen liedjes voor het slapen gaan, is dat erg?
Overbrengen wat je zelf gelooft
Het is ook logisch dat het ingewikkeld is, concluderen we, geloof of spiritualiteit gaat over een mysterie. We kunnen er zelf moeilijk woorden aan geven. Ik gaf de ouders de opdracht om dat wat geloof op dít moment voor hen betekent, uit te drukken in een beweging. Geloof is nou eenmaal veranderlijk. Wat een moeilijke opdracht! En toch was er een prachtig resultaat. Vervolgens vroeg ik ze om deze beweging woorden te geven. En daarna om dit in een briefvorm te vertalen voor je kind. Hoe zou je het hem of haar uitleggen? In alle eerlijkheid. Want we waren het erover eens dat het belangrijk is om je kind te laten zien wat je zelf gelooft.
Geef je kind bijzondere ervaringen
It takes a whole village to bring up a child. Je hóeft het niet allemaal zelf te doen. Zoek een school waar ze voor je gevoel een mooie input krijgen rond levensbeschouwing. Verzin in je gezin of familie mooie rituelen rond feestdagen, bijvoorbeeld met muziek, een verhaal of iets creatiefs, wat ze zich zullen herinneren. Een kerk waar jij en je kind zich prettig voelen kan ook helpen Er zijn ook allerlei evenementen in het jaar, waar veel moois voor kinderen wordt georganiseerd. Zo ben ik mede-organisator van Keiland: kunst, kerk en kamperen wat zomers wordt gehouden op Terschelling. Of kijk voor een laagdrempelige Kliederkerkviering bij jou in de buurt. Geef je kind ervaringen die het mee kan nemen in zijn rugzak en die hij zich altijd zal herinneren. En ja, uiteindelijk kiest het kind zijn eigen weg.
