Johannes 20:1
Als je het paasverhaal al jarenlang hebt horen vertellen, kun je het misschien wel dromen. Jezus wordt gekruisigd en staat weer op. Alles leek verloren, maar het komt toch weer goed.
Donker en dood
Maar zo vanzelfsprekend is het paasverhaal helemaal niet. Sterker nog, het gaat tegen alle verwachtingen in. In de evangeliën lezen we hoe de leerlingen een leeg graf aantreffen, en maar nauwelijks kunnen geloven dat Jezus is opgestaan. Wij denken dan misschien: waarom niet? Hij heeft het er toch regelmatig over gehad?
Maar is het eigenlijk niet heel begrijpelijk dat ze niet meteen vatten wat er gebeurd is? In ons leven lijken het donker en de dood het laatste woord te hebben. Graven gaan dicht en niet meer open, een depressie verdrijft al het licht, haat en geweld gaan maar door. Je kunt makkelijk alle moed verliezen.
Maria van Magdala ervaart dat aan den lijve. In het Johannesevangelie lezen we hoe ze staat te huilen bij het graf, hoe ze vastzit in haar verdriet. Ze ziet Jezus staan maar herkent Hem niet. Pas als Hij haar naam noemt, breekt de hemel open, wordt het voor haar Pasen.
Pasen en schepping
In de eerste woorden uit Johannes 20 - Vroeg op de eerste dag van de week, toen het nog donker was … - horen we een echo van Genesis 1. In de eerste woorden van de Bijbel lezen we hoe God licht doet doorbreken in een diep-donkere wereld. De aarde was nog woest en doods, en duisternis lag over de oervloed, maar Gods geest zweefde over het water. God zei: “Er moet licht komen”, en er was licht. (Genesis 1:2-3)
Zo legt Johannes een link tussen Pasen en de schepping. Pasen is niet slechts het spektakel van een dode die levend wordt. Het gaat ten diepste om nieuw leven dat opengaat, dat ons geschonken wordt.
Niet het laatste woord
De boodschap van Pasen was niet alleen voor Jezus’ leerlingen moeilijk om te geloven: ook voor ons geldt dat. Alles in ons verzet zich ertegen. Het is niet zo dat we het niet wíllen geloven, maar we kúnnen het nauwelijks. Het klinkt haast té mooi om waar te zijn.
Juist daarom moeten we het steeds weer horen: Gods licht is sterker dan de duisternis. Het donker, de dood en het kwaad hebben niet het laatste woord. We hebben het nodig om ons vast te houden aan de kleine tekenen van hoop en opstanding die we om ons heen zien. Mensen die gaan sterven, die vol geloof uitspreken dat hun leven vastgehouden wordt door de dood heen. Een relatie die niet te redden lijkt, waar toch weer toenadering groeit. De ervaring van diepe duisternis, en dan toch het vonkje licht in de nabijheid van een ander.
Juist als je ervaart hoe donker het leven soms is, besef je hoe groot het wonder van Pasen is. Net als Maria.
Een gezegend paasfeest!
---
Lees ook:
