Deze overdenking komt uit de laatste aflevering van 'Petrus in het land' (11 december, KRO-NCRV). De hele aflevering terugkijken? Ga dan naar NPO Start.
‘Het is Advent. We denken dan aan lichtjes, kaarsen en zo’n vrolijke adventskalender waarvan we luikjes kunnen openen en dan komt er een chocolaatje uit. We blikken vooruit op de komst van Christus. Maar Advent is ook een tijd van vasten, traditioneel gezien. Een tijd van inkeer, een tijd van onszelf vragen stellen. Hoe voel ik me eigenlijk? Ben ik gelukkig, of juist niet? Leef ik zoals ik wil leven?
Vaak beantwoorden we deze vragen met ons hoofd: ‘Ja hoor, ik ben gelukkig. Ik heb een mooie baan, een leuk gezin. Ik ben gezond. Mijn kinderen zijn gezond.’ Maar daarmee beantwoorden we nog niet die diepere vraag die eronder ligt: voel ik me ook gelukkig?
Wat voel je? Die vraag werd mij eindeloos gesteld bij de predikantsopleiding. En om eerlijk te zeggen werd ik daar altijd een beetje kribbig van. Wat een softe en zoetsappige vraag. Ik was liever met andere dingen bezig. Met zaken van het hoofd: discussies, debatten, beredeneringen, rationele argumenten. Maar toch heb ik geleerd dat dit een van de belangrijkste levensvragen is die we onszelf kunnen stellen. Hoe voel ik me eigenlijk?
Vaak leven we vanuit ons hoofd. We beredeneren onze keuzes, we beredeneren onze prioriteiten in het leven, en ons lichaam heeft eigenlijk weinig in te brengen. Het wordt overal als een soort sloof mee naartoe gesleept. Een burn-out ligt op de loer. Wat voel je?
Om die vraag te kunnen beantwoorden moeten we eigenlijk afdalen in ons lichaam. Wat vertelt ons lichaam ons? We moeten een koppeling gaan maken tussen ons hoofd en ons lichaam. Hebben we ergens pijn weggekit in ons lichaam? Hebben we ergens verdriet diep weggestopt? Of angst? Wat voelen we in onze hartstreek? Wat voelen we in onze buikstreek? Ons lichaam onthoudt veel, het heeft vele dingen uit het verleden opgeslagen. Ons lichaam bevat heel veel wijsheid. En pas als we verbinding maken met die kant van ons lichaam, wanneer we daar echt aandacht en ruimte voor hebben, pas dan komen we meer en meer te weten wie we zelf ten diepste zijn.
En wanneer we goed in verbinding staan met ons hoofd en ons lichaam, dan komen we ook anders in relaties te staan. Een ander wordt minder een opvulling voor de innerlijke leegtes maar meer een tegenover. En wanneer we goed verbonden met hoofd en lichaam leven, komen we ook in een andere relatie met God te staan. We worden als het ware religieus volwassener. Minder afhankelijk, God wordt minder een pleister op onze wonden. Meer afhankelijk, de mens wordt meer en meer een partner in Gods scheppingswonder om zo liefde te scheppen, vrijheid te scheppen. Vrijheid voor onszelf, vrijheid voor de ander, en om mededogen te scheppen.
Laten we daarom beginnen bij dat belangrijke begin, en onszelf de vraag stellen: wat voel ik eigenlijk?’
Beluister ook het lied uit deze aflevering van Petrus in het land:
