Zolang wij ademhalen
schept Gij in ons de kracht
om zingend te vertalen
waartoe wij zijn gedacht:
elkaar zijn wij gegeven
tot kleur en samenklank.
De lofzang om het leven
geeft stem aan onze dank.
Al is mijn stem gebroken,
mijn adem zonder kracht,
het lied op and’re lippen
draagt mij dan door de nacht.
Door ademnood bevangen
of in verdriet verstild:
het lied van uw verlangen
heeft mij aan ’t licht getild.
Het donker kan verbleken
door psalmen in de nacht.
De muren kunnen vallen:
zing dan uit alle macht!
God, laat het nooit ontbreken
aan hemelhoog gezang,
waarvan de wijs ons tekent
dit lieve leven lang.
Ons lied wordt steeds gedragen
door vleugels van de hoop.
Het stijgt de angst te boven
om leven dat verloopt.
Het zingt van vergezichten,
het ademt van uw Geest.
In ons gezang mag lichten
het komend bruiloftsfeest.
Tekst: Sytze de Vries
Melodie: Wales 1865
© maker
Projectkoor o.l.v. Hanna Rijken
Cello: María Suárez López
Orgel: Sebastiaan ’t Hart
--
Toegelicht: 657 Zolang wij ademhalen
(door dr. Oane Reitsma, predikant van de Protestantse Gemeente Hilversum)
Samen zingen
Dit lied gaat over het zingen zelf! Zingen is namelijk de primaire, spontane reactie van de mens die door de goede boodschap van het evangelie geraakt wordt. Omgekeerd wekt zingen op zijn beurt geloof. Het is dus een wisselwerking: zingen en geloven versterken elkaar. En als je samen zingt is dat nog meer het geval. Een ander lied, op dezelfde positieve melodie, gaat over dezelfde thematiek. Het staat als lied 910 in het liedboek: ‘Soms groet een licht van vreugde de christen als hij zingt.’
Ademhalen
Zingen staat min of meer symbool voor het leven en de levenskracht zelf. Want zingen én het biologische gegeven van leven zijn allebei afhankelijk van ademhaling. Zij worden door de adem gedragen. Wie goed in zijn vel zit, zingt het makkelijkst. Precies daarom zet het lied in met ‘Zolang wij ademhalen schept Gij in ons de kracht’. In dat lied komt dan naar voren ‘waartoe wij zijn gedacht’, wat onze bestemming is als mens. En dat is: samen leven in kleur en samenklank.
Gebroken
Er zijn momenten of periodes in het leven dat zingen niet lukt. Dat de stem gebroken is van verdriet of de adem ons ontnomen wordt door wat er gebeurt in ons persoonlijk leven. Dan – en dat is een oeroude christelijke gedachte – draagt de gemeenschap ons. Die gemeenschap is de kerk boven alle tijden en plaatsen. Want met ieder geloofslied dat wij zingen, zingen wij met heel de kerk mee en zingt omgekeerd de kerk in ons lied mee. Zo draagt het geloof ons in ons lied – zingend zijn wij nooit alleen. Een ander draagt ons met haar lied. Soms is dat ook heel letterlijk, bijvoorbeeld bij een uitvaart. Als het de nabestaanden niet lukt om te zingen door de tranen van verdriet, dan draagt de gemeente hen wanneer zij doorzingt.
Psalmen in de nacht
Toen zij gevangen zaten, zongen Paulus en Silas psalmen in de nacht. Door een aardbeving gingen alle deuren in de gevangenis open (Handelingen 16). Daar lijkt het derde couplet aan te refereren: ‘het donker kan verbleken door psalmen in de nacht – de muren kunnen vallen, zing dan uit alle macht!’ Want zingen geeft hoop, overstijgt angst en ademt Gods Geest. Zo is in het lied van de christen die zingt altijd Gods koninkrijk al in het nu present.
Dit lied klonk in een aflevering van Petrus in het land (25 november 2023). Kijk hier de aflevering terug.
KRO-NCRV
