Liefde, eenmaal uitgesproken
als uw woord van het begin,
liefde, wil ons overkomen
als geheim en zegening.
Liefde, die ons hebt geschapen,
vonk waarmee Gij zelf ons raakt,
alles overwinnend wapen,
laatste woord dat vrede maakt.
Liefde luidt de naam der namen
waarmee Gij U kennen laat.
Liefde vraagt om ja en amen,
ziel en zinnen metterdaad.
Liefde waagt zichzelf te geven,
ademt op van goede trouw.
Liefde houdt ons in het leven, –
daarop hebt Gij ons gebouwd.
Liefde laat zich voluit schenken
als de allerbeste wijn.
Liefde blijft het feest gedenken
waarop wij uw gasten zijn.
Liefde boven alle liefde,
die zich als de hemel welft
over ons: wil ons genezen,
bron van liefde, liefde zelf!
Tekst: Sytze de Vries
Melodie: John Stainer
Zang: Suzan Renkema-Paas en William Wixley
Arrangement, percussie, viool en bas: Frank van Essen
Gitaar: Allard Gosens
Saxofoon: Sjoerd Visser
Piano: Jan Willem van Delft
Koor: o.l.v. Betthilde Keij
Toegelicht: Liefde, eenmaal uitgesproken
(door dr. Oane Reitsma, medewerker Spiritualiteit en Eredienst in de dienstenorganisatie)
Liefde
Elk van de zes coupletten van dit lied begint met het woord ‘liefde’. Het lied begint ermee en eindigt ermee, het woord komt 13 keer terug. Precies zoals de liefde van God ook aan begin en einde staat. Het is vooral bedoeld voor een trouwviering, of een herdenking van een huwelijk vanwege de eerste regel ‘liefde, eenmaal uitgesproken’. Bijbels klinkt er vooral het Hooglied in door, het lied der liederen, alsook de lofzang op de liefde uit 1 Korintiërs 13.
Schepping
Met een huwelijk begint er iets nieuws, wordt een nieuwe werkelijkheid geschapen. Het ‘ja’-woord wordt hier eigenlijk vergeleken met Gods scheppingswoorden (‘woord van het begin’), dat zijn ‘ja’-woord tot de schepping is. Waar mensen elkaar trouw beloven, echoot de trouw die God uitsprak jegens zijn schepping. Elke keer wordt die schepping herschapen als er een nieuwe werkelijkheid begint door de liefde.
In het tweede couplet wordt deze gedachtegang verder getrokken, als genoemd wordt dat de Liefde zelf ons geschapen heeft. Eigenlijk is ‘liefde’ hier dus volstrekt synoniem aan ‘God’. Dat wordt bevestigd in couplet 3: ‘Liefde luidt de naam der namen’ – de Godsnaam van trouw: ‘Ik zal er zijn.’
Mysterie
Liefde is echter niet iets waar wij zelf voor kiezen, integendeel, het neemt ons in beslag. De liefde heeft het initiatief. Het is een zegen, maar ook een geheimenis. Liefde geeft zich aan mensen en houdt de mensen in leven, is hartslag en adem voor de mensen, want waar het ontbreekt is geen leven. Liefde maakt vrede en overwint alles, het is het sterkste ‘wapen’; de zachte kracht waar op de lange duur niets tegen bestand is.
Feest
En natuurlijk mag het feest niet ontbreken, het bruiloftsfeest dat de liefde viert. In couplet 5 klinkt het bruiloftsfeest in Kana (Johannes 2) door, waar de beste wijn het laatst geschonken werd in plaats van het eerst, zoals gebruikelijk. Dat was het eerste teken dat Jezus deed, in die zin begon het daar ook met liefde.
Een lied over de liefde die alles geneest. Als je alle coupletten achter elkaar zingt, is de associatie dat deze melodie bekend is van ‘Door de nacht van strijd en zorgen’ ver weg.
KRONCRV
