Nikolaas Sintobin is Jezuït en gespecialiseerd in de Ignatiaanse spiritualiteit. Hij is op zoek naar hoe je een vervullend leven op het spoor kunt komen. In zijn boek verkent hij 20 thema’s die iedereen tegenkomt in zijn leven, en diept deze uit. Hij schrijft eenvoudig, nuchter en intuïtief, met de wijsheid die hij in de loop van de jaren heeft vergaard. Hij schrijft bewust niet over de religieuze bodem van zijn bevindingen, om het boek voor iedereen toegankelijk te maken. Toch lees je die tussen de regels door.
Hij geeft geen moeilijke analyses. De vraag die hij zichzelf stelt, is: hoe wordt een mens gelukkig? Wat ik prettig vind, is dat hij niet moraliseert maar eerder relativeert. We zijn allemaal mens. ‘Trots’ bijvoorbeeld is niet bij voorbaat een slechte eigenschap, integendeel. Behalve als het de realiteit compleet overstijgt. En hij schrijft vaak over de pijnlijke kant van het leven, die iedereen óók kent. En dat je, door deze te durven aankijken en aangaan, door de pijn heen kunt groeien. Dat je aan de andere kant van dat donkere pad het licht in het leven weer zult ervaren.
Traag lezen
Stel, je zit ergens mee. Of je twijfelt ergens over. Of je wilt je bezinnen op een bepaald vraagstuk. Of je wilt weer ontdekken wat jou vreugde geeft. Voor veel specifieke vragen kun je dit boek raadplegen. Elk hoofdstuk heeft een eigen thema. Het geeft richting. Het is geen boek dat je van begin tot eind uitleest. Het is een boek dat je erbij pakt als je een specifieke vraag hebt, bijvoorbeeld over waarom pauze nemen zo belangrijk is of wat stilte teweeg kan brengen. Of als je ergens mee worstelt, bijvoorbeeld moeite hebt met (opnieuw) vertrouwen. Of als het je niet lukt om je te verbinden met anderen. Of als je ernaar verlangt om tevreden te zijn met wat er al is. Het boek vraagt een ‘traag lezen’, tijd om door te dringen, als spiegel voor je eigen leven.
Oude en nieuwe inzichten
Wat ik zo fijn vind aan een zingevingsboek als dit is dat ik, terwijl ik lees, nieuwe inzichten krijg. Maar nog vaker komen oude inzichten, die wat waren weggezakt, weer bovendrijven. Het leven krijgt dan weer meer diepgang. Je stapt even uit het voortkabbelende dagelijkse en je komt op het spoor van wat jou vreugde geeft. Terwijl ik het hoofdstuk ‘Veerkracht in verlangen’ lees, komt er ineens een oud verlangen bovendrijven: een verre reis maken. Sintobin schrijft dat tijdens een burn-out de diepere verlangens vaak meer ruimte krijgen. Ik zit gelukkig niet in een burn-out, maar er is al wel lange tijd een crisis op het werk. Vanwege bezuinigingen, langdurig zieken, wisselingen. Al lezende kom ik tot het inzicht dat ik niet wil stoppen, het werk nog te leuk vind. Maar dat ik ruimte zou kunnen maken voor een reis waar ik al zo lang van droom. Alleen al dat verlangen geeft me weer extra ademruimte en veerkracht.
Aandacht voor je gevoelsleven
Een voorbeeld uit het boek. Door aandacht te hebben voor positieve en negatieve gevoelens die je gedurende de dag hebt ervaren, kun je weer op het spoor komen wat jou in je kracht doet staan. Sintobin benadrukt dat je zowel het positieve als het negatieve de revue laat passeren. Als je het negatieve durft aan te kijken om vervolgens los te laten, blijft het je niet achtervolgen. Maar probeer meer aandacht te geven aan het positieve, zodat je kunt ontdekken wat jou vreugde geeft. Ook al was er een dag waar de somberheid of de stress overheerste, het helpt om ook de mooie dingen terug te halen, hoe klein en onzinnig ze misschien ook lijken. Dat je blij werd van een glimlach in de supermarkt of van de bloesem die doorbrak in de bomen. Geef aandacht aan de vreugde. Dat maakt gelukkig.
