"Muziek maken is een wezenlijk onderdeel van mijn leven. Daarbij heb ik een voorliefde voor joodse muziek. Daarin speelt ongetwijfeld mee dat ik in de kerk over Israël hoor, over onze verbondenheid met het Joodse volk. Ik heb veel gelezen over de achtergronden van de joodse muziek. Toen we met onze kerk in 2013 in Israël rondreisden, viel alles op zijn plek. Het heeft mijn interesse voor de joodse cultuur en muziek nog meer verdiept.
In 2009 zocht het Productiehuis Alphen muzikanten voor een theatervoorstelling over de Alphense Jodenvervolging. Samen met een vriendin heb ik toen een band gevormd om op te kunnen treden. Ik heb ook de nummers aangedragen, bij het Productiehuis wisten ze niets van joodse muziek.
De band is na de voorstelling doorgegaan, onder de naam Nigun. Ik ben de zangeres van deze Klezmerband. We treden op bij jubilea, bij culturele evenementen, kunstmarkten en feesten. Maar ook bij bijvoorbeeld Israëlzondagen. We hebben veel vrolijke Klezmermuziek in ons repertoire, en spelen ook Jiddische, Hebreeuwse en Sefardische liederen. Jiddische nummers vergelijk ik, wat kort door de bocht, met de Nederlandse smartlap. Ze gaan over het leven van alledag, de sores en de gein. Ik vind het een heel mooie taal om in te zingen. Maar ook de Hebreeuwse liederen zing ik graag. Die zijn vaak gerelateerd aan de psalmen en het Hooglied, en daardoor goed in een kerkdienst in te zetten. Tijdens optredens vertellen we over de achtergrond van de muziek, over de joodse cultuur, en over het Jiddisch. We hebben daar beeld bij, waardoor het nog dieper binnenkomt.
Veel Klezmermuziek is in een mineurtoonladder geschreven en heeft daardoor iets melancholieks. Ik zie dat als metafoor voor het Joodse volk dat de eeuwen door overleeft, maar het vaak heel moeilijk heeft. Maar de muziek is ook vaak vrolijk en uitbundig. Het is muziek die je raakt."
Lees ook de verhalen van andere mensen die geraakt werden door het jodendom:
