Steeds wanneer ik aan U denk
droom ik van onze vakantiedagen
toen wij, de armen om elkaar geslagen
de wegen volgden.
Herinnert U zich nog
hoe ons pad steeds lichter werd
en alles begon te verdwijnen
de bomen
de bergen
de zee
en ook de bloemen
rondom ons was niets
opeens eindigt ook de weg
we staan aan het einde der wereld.
Zullen we teruggaan?
Nooit.
Kom met mij in de leegte
want U, U droomt toch ook
van de leegte, onze oneindige liefde
ik weet dat wij zonder een woord te spreken
ons zullen storten in de afgrond
die onze liefde redt
de leegte wacht op onze liefde
zoals ik U elke dag verwacht.
Kom met mij in de leegte.
- Yves Klein, vertaling Gerard Reve
---
Dit gedicht zal Aleid van Dijk op zondag 4 april voordragen in een special van Jacobine op 2, gewijd aan het oeuvre van haar man Louis van Dijk:
Foto: Unsplash
