Het is alweer te veel, het was een valse start, o Heer,
we wilden van alles, maar deden het niet,
het pogen te klein, de mensen te oud,
de plannen te groot, de dromen vervlogen,
de verwachte successen, die waren er niet,
enkel de ruzies, de vetes en het aloude zeer.
We zijn weer waar we eerder al waren,
geen meter vooruit, misschien zelfs wel terug.
Hoe moet het toch verder, met ons, uw gemeente,
hoe moet het toch straks, met uw komende rijk?
We hebben gewerkt en gedaan wat we konden,
maar nu, God, we kunnen niet meer.
De wind die eerst waaide, is nu uit de zeilen,
geen ademteug, briesje of geest die ons voortdrijft,
we kunnen de zeilen maar beter gaan strijken,
de haven als start- en einddoel benoemen,
en hier rustig blijven, in wind en in weer.
De lijnen gevierd en de zeilen gestreken,
geen heilig moeten of allerlei druk.
Deze rust, deze thuisplek en basis,
laat hier in de luwte beginnen uw rijk.
Amen
