De tafel van samen, de tafel is gedekt.
Wij mogen komen eten
en niemand wordt vergeten.
De tafel van samen, de tafel is gedekt.
’t Geheim van het leven wordt zo maar verstrekt.
Wij delen, wij delen gewoon het dagelijks brood.
Dit brood houdt ons in leven,
door God is het gegeven.
Wij delen, wij delen gewoon het dagelijks brood
en denken aan Jezus, zijn lijden, zijn dood.
De tafel van samen, de tafel van het goed,
daar wordt de wijn geschonken
en mondjesmaat gedronken.
De tafel van samen, de tafel van het goed,
daar vinden wij vrede, in overvloed.
Wij vieren de maaltijd, wij vieren samen feest.
Hier durven wij te dromen
dat alles goed zal komen.
Wij vieren de maaltijd, wij vieren samen feest
in naam van de Vader, de Zoon en de Geest.
Tekst: Hanna Lam
Melodie: Wim Kloppenburg
Toegelicht: De tafel van samen
(door dr. Oane Reitsma, predikant van de Protestantse Gemeente Enschede)
Tafels leren
Hanna Lam wordt vooral gekend door haar kinderliederen en dit lied is daar geen uitzondering op. Op een eenvoudige manier wordt op een speelse melodie van Wim Kloppenburg een tafel aangeleerd. Nu niet de tafel van drie, vijf of negen zoals bij het vak rekenen op school, maar de tafel van samen. Daarmee wordt ook meteen een accent gelegd op hoe de Maaltijd van de Heer verstaan wordt – want daar gaat het hier om.
Samen
De tafel is gedekt en iedereen is welkom. Precies zoals in het visioen van Jesaja 25 (‘voor alle volken’) of bij het koninklijke bruiloftsfeest (Mat. 22). Met dat iedereen welkom is, er niemand wordt buitengesloten, is er ook meteen een diaconale waarde die wordt benoemd: niemand wordt vergeten. We voelen ons verbonden met iedereen die het minder heeft dan wij en delen de gaven met hen.
Brood en wijn
In ieder couplet wordt – pedagogisch – de tekst van de eerste regel in de vierde nog eens herhaald, waarna in de laatste zin betekenis wordt gegeven aan de ‘feitelijke’ beschrijvingen ervoor. In couplet 2 gaat het over het brood dat ons in leven houdt en door God gegeven is, maar de betekenis is dat het verbonden is met Christus’ sterven. Precies zo wordt de wijn geschonken, maar de betekenis daarvan is dat het vrede brengt, ja zelfs in overvloed. Daarmee doet het lied ook een mooie suggestie voor wat je tegen elkaar zou kunnen zeggen bij het overhandigen en aannemen van brood en wijn: ‘brood dat leven brengt’, ‘wijn die vrede schenkt’.
Dagelijks en mondjesmaat
Er zit een mooi – onbedoeld – contrast in de adjectieven van het brood en de wijn. Het brood is het dagelijks brood, een verwijzing naar het Onze Vader. Het voedt ons dag aan dag. De wijn echter wordt ‘mondjesmaat’ gedronken. Dat wijst erop dat we er symbolisch allemaal even van nippen – of ieder een klein bekertje ontvangen – maar ook klinkt er matigheid in door. En zo houden brood en wijn – de dagelijkse gang door het leven en wat ons geschonken wordt door uit Gods wijngaard, elkaar in balans; het dagelijkse leven, down to earth, en het spirituele raken in elkaar verweven.
Feest
Het laatste couplet maakt er een feest van, letterlijk. Het vat al het voorgaande samen. In het woord ‘dromen’ komt de waarde van het profetisch visioen naar voren. Het spreekt de hoop of het vertrouwen uit dat dat visioen werkelijkheid zal worden, ‘dat alles goed zal komen’. De slotzin wijst erop dat wij altijd vieren met de kerk van alle tijden en plaatsen, omdat die Kerk verbonden wordt door de woorden ‘in de naam van de Vader, de Zoon en de Geest.’ Daarop kan maar één antwoord klinken: Amen!
Dit lied was te horen in een aflevering van Petrus in het land (28 oktober 2022). Kijk ook de overdenking van deze aflevering terug:
