Gebrokenheid is ongemakkelijk. We willen graag dat mensen gezond zijn, dat huwelijken sterk zijn en dat iedereen gelukkig is. Daarom horen we ook graag dat er in de kerk verteld wordt over verlossing, heelheid en genezing. Maar die preken zijn niet bedoeld als een rol duct tape om de scheuren en barsten in ons leven mee dicht te plakken. Natuurlijk verlangen we naar herstel, maar misschien zijn we te snel geneigd om elk probleem op te willen lossen.
Meemakers
Tijdens het schrijven van mijn boek Allen die vermoeid & belast zijn heb ik een aantal mensen geïnterviewd. Ik noemde ze ‘meemakers’: mensen die gebrokenheid in het echt hebben meegemaakt. Ik interviewde een vrouw die haar man was verloren aan kanker. Ik sprak een man die nog niet lang geleden gescheiden was. Ook sprak ik een vrouw die te kampen had gehad met allerlei verslavingen. Allemaal mensen wier leven getekend werd door gebrokenheid. Als je die verhalen hoort zul je, net als ik, in eerste instantie denken: Wat zielig! Totdat ze me vertelden over de aanwezigheid van God, midden in hun lijden. Toen zag ik ineens geen zielige mensen meer, toen zag ik een stukje van God door die mensen heen!
'Ik zag ineens een stukje van God door die mensen heen'
Een last en een gave
De meemakers uit mijn boek zijn mensen met scheuren en barsten. Door die barsten heen kon dat licht, waar Cohen over zingt, naar binnen. Maar wat ik tijdens de gesprekken met hen ontdekte, is dat het licht zich in die mensen gevestigd heeft. Sterker nog, het straalt door de barsten en scheuren heen naar buiten, ongelofelijk fel.
Ook in mijn eigen leven heb ik aan den lijve ondervonden hoe nutteloos en beschadigd je jezelf kunt voelen in tijden van lijden. Maar wat als we die ervaringen gaan gebruiken om anderen te helpen die met soortgelijk leed worstelen? Wat als een verhaal van gebrokenheid het licht kan zijn dat een ander nodig heeft? Zo is gebrokenheid niet alleen een last, maar wordt ook een gave.
Wat als een verhaal van gebrokenheid het licht kan zijn dat een ander nodig heeft?
Iets minder duct tape
Misschien moeten we in de kerk af en toe wat minder duct tape uitdelen, en wat meer ruimte geven aan de scheuren. Ik begon met een liedtekst van Cohen, maar eindig met een liedtekst die dichter bij huis geschreven werd. Het lied ‘Heer, uw licht en uw liefde schijnen’ dat in diverse liedbundels verscheen is hier dan toch vollediger dan Cohen. In de opmaat naar het refrein zingt men daar ‘Schijn in mij, schijn door mij’.
We hebben geen perfecte mensen nodig. We hebben licht nodig. En gebroken mensen laten dat licht schitteren. There’s a crack, a crack in everything. That’s how the light gets out.
