Toen ik een paar jaar geleden met mijn band The Bowery in een theater werd aangekondigd, zei de presentator: “The Bowery maakt geen liedjes maar huisjes waar je in mag schuilen. Een plek waar je even mag zijn als de stormen in jouw leven hard tekeergaan.” Die zin is me altijd bijgebleven.
Huisjes bouwen: dat is wat ik, door mijn muziek en verhalen heen, probeer te doen. En sinds die man dat gezegd heeft, geven die woorden betekenis aan mijn missie. Met de huidige theatertour bouwen we opnieuw huisjes voor mensen die met lijden te maken hebben. Gebrokenheid die hier op aarde niet geheeld lijkt te worden.
God als fundament
Het zette me stil bij de vraag wat zo’n huisje dan precies is of zou moeten zijn. De tijdelijke bewoner hoeft er in ieder geval niet zoveel voor te doen. Het vraagt geen grote entree of een speciaal ticket. Het enige dat hij of zij hoeft te doen is even naar binnen stappen, er even zijn en op adem komen.
Voor de bouwer vraagt het meer, namelijk afhankelijkheid. Afhankelijkheid van God, wetend dat Hij het fundament is. Zonder dat fundament stort het huis in no time in. Zo leggen we als band elke avond voor we het podium op gaan dat stuk bij God. Psalm 127 zegt het letterlijk: ‘Als de Heer het huis niet bouwt, vergeefs zwoegen de bouwers.’
Huisjes voor de ziel
Binnen mijn eigen kerk mag ik meedenken over de manier waarop het verhaal verteld wordt. Hoe vertaalt zich dat naar de zondagochtenddienst? Ik probeer dat te benaderen door na te gaan of er voor iedereen een huisje is. Voor de een is dat een prachtig lied, voor de ander een bijbeltekst, voor weer een ander de preek. Er zijn zoveel mogelijkheden om huisjes te bouwen waar de ziel even ‘thuis’ mag komen.
En het mooie is: zo’n huis stopt niet met bestaan aan het einde van de dienst. Het gaat vaak met je mee. Soms merk je pas later hoe een bepaalde tekst je is bijgebleven. Een warme herinnering waar je steeds weer naar terug mag keren. Of woorden uit een waardevolle preek die je steeds opnieuw houvast geven bij belangrijke beslissingen in je gezin. Of dat ene lied waarin je je zo vastgehouden voelde.
Schuilplek
Ik geloof dat we met z’n allen die huisjes, die oases, kunnen bouwen. En dat ze niet beperkt hoeven te blijven tot de vier muren van het kerkgebouw. Misschien ontstaat zo’n huisje tijdens een wandeling met iemand uit het pastorale team. Misschien bouwen jij en je kring of vriendengroep wel heel fijne huisjes voor elkaar. Door elkaar door moeilijke tijden te dragen of door een simpel gebed voor een vriend in nood. Soms, juist in die persoonlijke momenten, voel je hoe God een schuilplek aanbiedt. Het vraagt van ons geen grootse plannen maar openheid om te luisteren en mee te bouwen.
Stalen neuzen
Deze bouwplaats is redelijk veilig: Je hoeft geen helm te dragen. Schoenen met stalen neuzen of beschermende kleding zijn ook overbodig. Tijdens het bouwproces hoef je maar één veiligheidsinstructie te volgen: kijk met regelmaat omhoog, dan komt het zeker weten goed.
