“Ja, het is best spannend, vanmiddag krijgen we het schooladvies van Pieter.”
“Wat wordt het denk je?”
“Ik hoop vwo, maar dat wordt nog best lastig.”
Zomaar een gesprekje dat ik met een moeder op straat had. Het typeert de armoede van deze tijd: het hoogst haalbare is niet wie maar wat je kunt worden. Een functie, een positie met bijbehorende status.
Vragen mogen en twijfel is goed
Regelmatig krijg ik de vraag wat onze kinderen van de Bijbel vinden. Begrijpelijk, want hun vader is er 'nogal druk mee'. Maar wat bedoelen mensen dan precies? Van welk deel van de Bijbel moeten mijn kinderen 'iets' vinden? Want daar zit 'm de kneep. Hoe leer je een kind de Bijbel te waarderen? Net zoals je een kind leert om gevarieerd te eten of een puber de schoonheid van kunst leert zien: met kleine stapjes, hapjes en grapjes. De beste manier om een kind af te schrikken van het geloof is door het te overladen met informatie en kennis waar het niets mee kan. Elke baby begint met babyhapjes voordat het de verfijnde smaken leert waarderen. Voordat een kind kunst begrijpt, lach je samen om afbeeldingen van gekke schilderijen. Daarna banjeren jullie samen een keer door een museum. Niet alles is meteen mooi of begrijpelijk, en dat hoeft ook niet. Vragen mogen en twijfel is goed.
Ander perspectief
De Bijbel is vooral een werkboek – het werkt pas als je ermee aan de slag gaat. Vertel een puber over de verloren zoon en je hebt meteen een gesprek. Ook met niet-gelovige volwassenen trouwens. Afhankelijk van met welk personage zij zich identificeren is hun reactie: 'Nou ja, dat zou ik nooit doen!’ Dan volgt een interessant gesprek. Maar eerlijk is eerlijk: pubers zitten daar niet altijd op te wachten. De dagelijkse gespreksonderwerpen gaan over hoe het op school gaat en of ze al weten wat ze hierna willen doen. Maar de diepere vraag is: wie ben jij en hoe kun jij worden wie je bent? Dát is het perspectief waar kinderen echt verder mee komen.
We moeten elkaar vaker vragen: ‘Wie wil je worden?’ in plaats van: ‘Wat wil je worden?’
Talenten en karakter
Jezus is een koning zonder paleis, heeft de wereld veroverd zonder leger en regeert een koninkrijk zonder grenzen. In die paradox schuilt een belangrijke les: het gaat niet om wat je bereikt, maar om wie je bent. We moeten elkaar vaker vragen: ‘Wie wil je worden?’ in plaats van: ‘Wat wil je worden?’ In die eerste vraag schuilt volgens mij ook de rijkdom van het christelijk geloof. Het nodigt ons uit niet alleen onze talenten, maar vooral ons karakter te ontwikkelen.
De ware ontdekkingsreis
In onze prestatiegerichte maatschappij vergeten we dat identiteit belangrijker is dan prestatie. We zijn geen wandelende cv's maar mensen, volgens de Bijbel geschapen naar Gods beeld. Laten we onze kinderen helpen om niet alleen hun schooladvies, maar vooral hun levensperspectief te ontdekken. Met kleine stappen, geduld, en vertrouwen dat de woorden hun weg zullen vinden. Want de ware ontdekkingsreis van het leven begint niet met de vraag wat iemand wil worden maar met de vraag wie iemand ten diepste al is. Wees niet bang, en weet dat ‘die Ene’ naast je staat.
Beeld: Nienke van Denderen
