Het verhaal over Mozes en het Gouden Kalf fascineerde mij als kind al.
Mozes gaat in z’n eentje de berg op om God te ontmoeten, en blijft volgens zijn volk ‘te lang weg.’ Daarop besluiten ze om van hun sieraden een beeld van goud te smelten, want ze hebben een goddelijke leider nodig die ze kunnen aanbidden.
De boodschap van God laat te lang op zich wachten, en deze ‘onzichtbare’ God van Mozes is kennelijk te veel gedoe, dus liever een blinkend, gouden beeld waar je voor kunt knielen.
Het bijzondere van dit verhaal is dat God al weet dat dit zal gebeuren en hij dreigt om hen met zijn ‘toorn te laten vernietigen.’ Maar Mozes gaat in discussie met deze ‘stem’ en weet hem te overtuigen om dit niet te doen. Want ja, het volk, ach ja, dat was de belofte van bevrijding uit Egypte (het land van de benauwdheid en onderdrukking) allang vergeten en wil liever op zijn knieën in adoratie voor een gouden beeld. Want een ‘god’ die alleen voorspoed en kracht uitstraalt, is ook makkelijker te begrijpen dan de God die we uit de Bijbel leren kennen. Deze God uit Exodus is een God die de menselijke emoties begrijpt, maar ook luistert naar Mozes die hem op zijn compassie wijst.
Deze God is een geheim van een belofte over een bevrijd leven waarin je kunt worden wie je bent door op te staan. Dat klinkt mooi, maar is niet altijd even makkelijk om te begrijpen, laat staan om ernaar te leven.
Een heel ander licht
Zonder al te grote stappen te willen maken moet ik daar wel aan denken als ik om mij heen kijk tijdens de kerstdagen. Een feest dat we schijnbaar alleen zijn gaan vieren in het licht van de commercie; met mooie spulletjes, luxe diners, schitterende cadeaus onder een glimmende kerstboom met gouden ballen. Want ja, het mag (of moet) wat kosten. Het feest van kerst en de daarbij behorende boodschap lijkt te verworden tot een blinkend gouden kalf waar we voor op onze knieën moeten. Terwijl de kern van ons Kerstverhaal juist over dat andere licht gaat. Het is een verhaal over de geboorte van een kind in een donkere nacht, de zoon van een God die ons leert om op te staan tegen de ontmenselijking, hardvochtigheid en rechtlijnigheid.
Kijk hier de uitzending terug
Wees niet bang
In dit opstandingsverhaal wordt het Koningskind niet geboren in een paleis, maar in een koude stal omringd door eenvoudige herders en magiërs uit een ver land. Dit kind wordt aangekondigd door een engel die zegt ‘wees niet bang.’ Terwijl de aardse koning Herodes juist alle jongetjes van twee en jonger laat vermoorden omdat hij doodsbang is voor dit kind van licht. Ons verhaal gaat over de geboorte van kind dat ons verteld dat we niet bang moeten zijn om ons uit te spreken, onze twijfels te uiten en zo te worden wie we zijn.
Dus als we straks aan die mooi gedekte Kersttafel zitten in onze mooiste jurk of pak, laten we dan niet bang zijn om een echt gesprek te voeren met elkaar. Misschien ook door proberen iets meer te luisteren naar die familieleden of vrienden met wie het contact misschien niet altijd even makkelijk is. Laten we elkaar in het licht zetten waarin er ruimte is om mens te zijn met onze eigen twijfels, vragen en onzekerheden. Met in gedachten dat Koningskind dat nog steeds met ons leeft zolang we zijn woorden in praktijk brengen.
Meer informatie
