Verbeelding gebruiken
‘Een jaar of twaalf geleden kwam ik de app Bidden Onderweg van de jezuïeten tegen. Die gebruik ik regelmatig omdat ik hun dagelijkse gebedspodcasts mooi vind. In plaats van vasten kies ik er tijdens de Veertigdagentijd bewust voor om deze podcast elke dag te luisteren. Dat vul ik aan met het branden van een kaars en het lezen uit een boek van Erik Galle, een Vlaamse priester en psychotherapeut. Veel teksten die ik tegenkom vind ik enigszins zoetsappig of saai, maar die van hem raken mij heel erg. Ze gaan over hoe het zou zijn om er zelf bij te zijn in de tijd waarin Jezus leefde. Als je Hem echt zou kunnen zien, hoe zou zijn gezichtsuitdrukking zijn? En wat doet dat met je? Door er op deze manier naar te kijken komt het heel dichtbij. Je moet echt je verbeelding gebruiken.’
Mens-zijn met je hele lijf
‘Pasen is voor mij misschien wel wat Kerst voor veel andere mensen is. Dat is ook een belangrijk feest, maar zelf vind ik Pasen het allermooist. Het is het meest aards eigenlijk. Er zit heel veel zintuiglijkheid in het paasverhaal, dat spreekt me aan. Het gaat echt over mens-zijn met je hele lijf. Met Pasen zijn veel mensen bezig met dingen als paaseieren zoeken, en daarom kies ik er heel bewust voor om juist tijdens de Veertigdagentijd focus te leggen op waar het écht over gaat.’
'Door te kiezen voor iets bestaands en daar mijn eigen ding van te maken, is het makkelijk te volgen'
Rust en gerichtheid
‘Door te kiezen voor iets bestaands en daar mijn eigen ding van te maken, is het makkelijk te volgen. Ik hoef er zelf weinig aan te doen, ik onderga het gewoon. Ik maak er een vast moment van om mee op te staan. Het doet iets met de rest van mijn dag. Het geeft een bepaalde rust en een soort gerichtheid. De rest van de dag mijmert het soms wat door. Het is heel subtiel eigenlijk. Normaal ga ik gewoon bezig met wat ik allemaal moet doen en schiet er van alles door mijn gedachten. Door iets te doen wat iemand anders heeft bedacht, ben ik niet meteen druk met mijn eigen sores en moetjes. Het is moeilijk om er woorden aan te geven, maar ik merk dat het eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld hoeft te zijn om gewoon de tijd te nemen om met God te zijn.’
Volhouden
‘Ondanks dat het me veel brengt, vind ik het volhouden soms ook lastig. Veertig dagen is best lang en op een gegeven moment verslapt het dan een beetje. Ik vind het prima om iets over te slaan als ik merk dat het op dat moment te veel is, want het moet ook niet een soort huisliturgie worden. Maar ik vind het wel jammer. Niet omdat het me een schuldgevoel geeft, maar wel omdat ik mezelf dat moment ontneem. Die rust, stilte en aandacht. Eigenlijk zijn de podcast, de kaars en het boek allemaal middelen om in de aanwezigheid van God te zijn en daar focus op te leggen. Dus als het een keer niet lukt, ontneem ik mezelf tijd met God en dat vind ik eigenlijk het rottigst daaraan.’
Bijeenkomst bij zonsopkomst
‘Vorig jaar heb ik op paasochtend bij zonsopkomst een bijeenkomst gehouden waarvoor ik mensen uit de kerk, vrienden en familie had uitgenodigd. Een soort toewerken naar de paasochtenddienst. Ik heb toen bij een kampvuur een meditatie geleid en muziek aangezet. Als afsluiter hebben we met bubbels geproost. Het duurde maar een half uur, maar het was een mooi moment. Misschien even gek en onwennig in het begin, maar het gaf ook veel verbinding. De zonsopkomst staat voor de opstanding. Die symboliek is best krachtig.
Ik denk dat ik dit jaar weer zo’n bijeenkomst ga organiseren. Ik hoop vooral dat anderen er iets aan hebben, dat ze het misschien overnemen en er hun eigen vorm in gaan vinden.’
Beeld: Hannah Kasteleijn
