Deze overdenking komt uit de derde aflevering van 'Petrus in het land' (6 maart, KRO-NCRV). De hele aflevering terugkijken? Ga dan naar kro.ncrv.nl/alphen.
"Mijn werk als predikant in coronatijd vind ik af en toe best pittig.
Afgelopen september had ik een keer zo’n zondagochtend: een dienst met maar een paar mensen, waarin vreugde en verdriet dicht bij elkaar lagen. We doopten een kindje, maar we stonden ook stil bij het recente overlijden van vier gemeenteleden.
Het greep me aan. Ik deed gewoon mijn werk, maar ik wist me er eigenlijk even geen raad mee.
Na afloop van de dienst kwam er een gemeentelid naar me toe.
Ze zei: "Het is dat die 1,5 meter ertussen zit, maar anders zou ik je even een knuffel geven. Maar die houd je tegoed!"
Het raakte me. Zij zag mij. Ze zag me in mijn kwetsbaarheid van dat moment. En dat deed me goed. Het gaf me houvast.
Misschien herken je dat. Als je merkt dat iemand je zíet, dan beurt dat je op. Als iemand je ziet, dan ben je niet langer alleen, met alle zorgen die je misschien bezighouden.
Het doet mij denken aan het bekende bijbelverhaal van Zacheüs. Jezus trekt door de stad, en de straten staan vol met mensen die hem willen zien. Zo ook Zacheüs, de corrupte belastinginspecteur, gehaat door zijn stadsgenoten. Zacheüs wil Jezus zien, maar zelf wil hij níet gezien worden. Hij klimt in een vijgenboom en verstopt zich tussen de grote bladeren.
Ik herken dat wel. Dat ik mijzelf verstop, omdat ik bang ben voor hoe andere mensen over mij denken en oordelen.
Ik heb mezelf jarenlang verstopt, bang voor andermans afwijzing, voor andermans oordeel over mijn geaardheid. Ik liet maar liever niet te veel van mezelf zien. En in het contact met anderen wilde ik altijd de regie houden. Net als Zacheüs: wel zien, maar niet teveel láten zien.
Dat herken jij misschien ook wel?
En tegelijk dat verlangen: dat iemand je ziet zoals je werkelijk bent...
Maar in het bijbelverhaal is het daar niet mee gedaan, met dat verstoppen. Er gebeurt iets onverwachts. Wanneer Jezus langs de vijgenboom loopt, kijkt hij omhoog, en zegt: ‘Zacheüs, kom snel naar beneden! Want ik kom bij jou op bezoek!’
In plaats van de gehate Zacheüs nog maar eens duidelijk te maken hoe fout hij is, heeft Jezus oog voor hem, in zijn eenzaamheid en voor hoe hij vast zit in zichzelf. Hij veroordeelt hem niet, maar nodigt zichzelf uit in het leven van Zacheüs, haalt hem uit zijn zelfgemaakte isolement.
Dat is zo bevrijdend!
Voor Zacheüs verandert daarmee álles. Doordat hij zich gezien weet door Jezus, leert hij zichzelf met andere ogen te bekijken. Hij wil niet langer alleen voor zichzelf leven, maar zijn leven delen met anderen.
Wanneer je door een ander werkelijk gezien wordt, dan verandert dat je. Het trekt je uit je isolement. Zoals Zacheüs door Jezus werd gezien, zo ziet Jezus ook óns. Niet veroordelend, maar liefdevol. Het verhaal van Zacheüs nodigt je uit om je niet te verstoppen, maar om jezelf te laten zien in je kwetsbaarheid. Zodat je als een bevrijd en veranderd mens verder kunt op je levensweg."
Tip: beluister ook het lied dat in deze aflevering van 'Petrus in het land' werd gezongen:
