De kerk is een huis. Een huis waar God wil wonen en waar wij mogen samenkomen om Hem te aanbidden. Veel geloofsgemeenschappen krimpen, en dat heeft gevolgen voor kerkgebouwen. Sommige worden afgestoten, krijgen een herbestemming, worden een cultureel centrum of wat ook maar. Soms gaan ze zelfs tegen de vlakte, om er huizen neer te kunnen zetten.
Dat is pijnlijk om te zien, zeker als het jouw kerk betreft. Je kunt er veel herinneringen hebben liggen. Je bent er getrouwd, je liet er kinderen dopen, vandaaruit werd je man of vrouw, je moeder of vader begraven. Dan doet het zeer dat het kerkgebouw er niet meer is. Dan doet het pijn dat die plek waar je God ontmoette, er niet meer is.
Meer dan een gebouw
Kerken zijn gemaakt van steen en hout en glas, met een liturgisch centrum, een preekstoel, een prachtig orgel. Maar een kerk, al dan niet in gebruik, is meer dan een gebouw. De Kerk, zegt apostel Paulus, dat zijn jullie. De Kerk (met een hoofdletter) wordt niet gevormd door muren van steen maar door mensen. Jullie zijn het gebouw van God, zegt Paulus, jullie die geloven! Jullie die Jezus als Heer, als Redder, als Voorbeeld hebben in jullie leven. Want Hij is het fundament. Hij vormt de basis en de kern van ons geloof. En als Hij dat niet is, dan klopt er iets niet.
Concurrenten of medewerkers?
In de gemeente van Korinthe waaraan Paulus zijn brief schrijft, klopte er iets niet. Wat was het geval? Meerdere apostelen, meerdere voorgangers hadden er gewerkt. Naast Paulus ook Kephas (Petrus) en Apollos. En nu zijn er groepjes ontstaan rond die verschillende voorgangers. Dat is nooit goed, groepsvorming in de gemeente.
Tegen mij zeggen ze ook weleens: ik had zo’n steun aan uw voorganger, of: ik vind die of die dominee zo mooi preken … En dan kan ik denken: hè wat vervelend, waarom staan ze niet achter mij? Maar ik doe er beter aan om dankbaar te zijn dat die andere voorganger blijkbaar hun hart heeft kunnen raken met het evangelie. Net als in de maatschappij is het de kerk niet vreemd om in hokjes te denken, om elkaar als concurrenten te zien in plaats van als medewerkers, maar is dat nu Gods bedoeling?
Het is zo mooi dat ons wordt aangezegd: jullie vormen samen de kerk, het gebouw van God. Jullie hebben elkaar nodig. Als je maar bouwt op dat ene Fundament, Christus, dan kun je met elkaar, zo verschillend als je bent, staan voor het evangelie in deze wereld.
Kerk in de stad
Onlangs mocht ik een vergadering voorzitten van alle kerken en geloofsgemeenschappen in Breda. Rooms-katholiek, protestant, evangelisch, de Kerk van de Nazarener, doopsgezind, vrijgemaakt, Nederlands gereformeerd …, alle smaken waren wel vertegenwoordigd. Samen spraken we over kerk-zijn in de stad. Het was bemoedigend. De een had een bediening voor vrouwenwerk, de ander zette zich in voor vluchtelingen, een groep hield zich bezig met jeugd en jongeren, een andere groep zette zich in voor een gebedsplek midden in de stad en weer een andere voor kerk in de buurt. Allemaal verschillende initiatieven en toch allemaal samen bezig met het werk van de Heer in Breda, niet als concurrenten, maar als collega’s, als broeders en zusters.
Je steentje bijdragen
Mensen, wij die geloven, vormen de Kerk. En u kunt, jij kunt - zelfs als je niet meer naar een kerk kunt gaan - je steentje bijdragen. Het blijde nieuws van Jezus die van mensen houdt delen in je eigen omgeving, zelf leven uit het evangelie, tot God bidden en Hem prijzen, en ervan getuigen in daden en desnoods in woorden …
Deze overdenking was eerder te zien in Nederland Zingt op 17 september 2023. Bekijk de uitzending hier terug.
