Doorgaan naar hoofdinhoud
Vindplaats van geloof, hoop en liefde
subline-curl
Abonneer gratis op Petrus Magazine

Opstaan uit verslaving in Bolivia

Een drankverslaving bracht Herman uit Bolivia op het randje van de dood. Hij raakte alles kwijt wat hem lief was. Kerk in Actie ondersteunt het werk van een verslavingskliniek waar hij met vallen en opstaan werkt aan een nieuw begin.

Herman ging zijn eigen gang

“Ik begon met drinken toen ik 36 jaar was. Ik werkte als bakker en had een gezin, maar ik keek niet naar hen om. Ik was liever met mijn vrienden op straat en ging achter de vrouwen aan. Ik kwam altijd dronken thuis. Ik leidde volstrekt mijn eigen leven, alsof mijn gezin er niet was. En nu zijn de rollen omgekeerd. Zij willen niets meer van me weten. Maar als ik mijn gezin weer zou kunnen zien, dan zou dat een zegen voor mij zijn.”

Hij verloor zijn werk, huis en familie

“Door mijn verslaving raakte ik in de schulden. We waren gelukkig, maar alcohol maakte in vijftien jaar tijd alles kapot. Ik verloor mijn werk en we moesten ons huis verlaten. Ik heb twee jaar op straat geleefd. Dan lag ik onder een overkapping met mijn deken en mijn flessen drank. Ik zocht naar eten in de vuilnisbakken. Een vrouw van een koffiestand in de buurt was de enige die nog naar me omkeek: ze bracht me vaak wat brood en koffie.”

Vier jaar in afkickcentrum

Vier jaar geleden kreeg Herman professionele hulp. Hij werd opgevangen in een verslavingskliniek midden in de Boliviaanse woestijn, ver weg van de grote stad La Paz met al haar verlokkingen. Het herstel kostte hem jaren. Nu is hij eraan toe om zijn familie weer te gaan zoeken en de relaties te herstellen, die hij kapot gemaakt heeft.

Zijn gezin in de steek gelaten

Met angst en beven klopt hij aan bij het huis van zijn schoonmoeder: “Misschien schopt ze me wel verrot. Ik moet mijn fouten onder ogen zien met alle ellende die ik heb veroorzaakt.” Hij ontmoet er een van zijn dochters, die inmiddels een zoontje heeft. Haar pijn is voelbaar als ze hem huilend zegt: “Door jou zijn we alles kwijtgeraakt! Waarom heb je ons niet geholpen?” Ook zij zijn immers op straat beland en moesten het zelf maar zien te rooien.

Vergeven maar niet vergeten

Het valt niet mee om een vader te vertrouwen, die er nooit voor je geweest is. En de onherstelbare schade die hij heeft aangericht te vergeven. Herman belooft zijn dochter weer te gaan bellen. Hun contact zal met hulp van de verslavingskliniek langzaam weer opgebouwd moeten worden. Dit is nog maar het begin. Het zal Herman nog veel kracht kosten om werkelijk op te staan en er nu wél te zijn voor zijn familie, voor zijn kleinzoon…

 


Steun het werk van deze verslavingskliniek via Kerk in Actie

of via EO Metterdaad.

Was deze informatie zinvol?
We hebben uw feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)