Rustig gaat dominee Sytze Ypma voor in zijn vrijwel lege Martinikerk, en leidt ons door de dienst. Geen woord te veel of te weinig, dit is liturgie zoals liturgie moet zijn: een uur te gast bij de lieve Heer zelf.
In een tijd dat ieder de mond vol heeft over lege kerken, maakt een kerk die nog nooit zo leeg geweest is mijn hart vol. Het gaat over vroeger, het volk Israël 40 jaar in de woestijn. Het gaat over nu, deze plaag, onze woestijn. Quarantaire, letterlijk ‘tijd van 40’.
Acht leden van Hindriks kwartettenkoor zingen ons voor. God fan fier en hein ús Heit. Bij Lit oer ús gjin neare nacht begint mijn stem te haperen, en bij binne wy in duvels macht is het even gedaan met mijn meezingen.
Maandagochtend naar de supermarkt. Dat is wel even een ding, want het keukenpapier – altijd handig, en nu helemaal – is op. Moet ik over straat door het dorp met zo’n groot pak dat verdacht veel op een pak WC-papier lijkt.
Voor de winkel kijken twee dames mij lachend na. “Het is keukenpapier, hoor”, roep ik net iets te luid. “Wij zeggen niks”, antwoorden zij. “Nee, maar jullie dachten van alles”, zeg ik terwijl ik het pak omdraai met de letters KEUKENPAPIER naar voren.
Thuisgekomen bekijk ik onze familieapp. Dagelijks komen daar grappen op voorbij. De mooiste vandaag: ‘Geen voetbal meer dus voor de verandering eens met mijn vrouw gepraat. Blijkt ze ontslagen te zijn bij de V&D.’ Gelukkig hebben we de humor nog.
Dinsdagochtend staan de kranten vol met de toespraak van premier Rutte. Het wordt menens, begrijp ik. Het virus zal hoe dan ook in eigen gelederen komen. Ik open mijn mail en lees dat de landelijke kerk nietalleen.nl op internet heeft gelanceerd: Kerken en diaconieën kunnen hulp in eigen regio aanbiedenVerder lezen
Biedt u ook coronahulp? Meld uw initiatief of diaconie nu aan voor #nietalleen. Mensen alleen thuis kunnen hulp vragen.
Ik maak een belronde langs een aantal collega’s. Overal ontstaan initiatieven. “In ons dorp zet onze dorpskerk samen met dorpsbelang een organisatie op die kan helpen als de nood aan de man komt. ‘Samenwerkende hulporganisaties voor heel het dorp’, noemen we ons.
Woensdagochtend stroomt mijn mailbox vol. Collega’s vanuit de hele provincie mailen elkaar in hun werkgemeenschappen, en laten mij als classisdominee meelezen. Collegiale hulp en ondersteuning komen nu van de grond, en werken. Want dominees hebben een eenzaam beroep, soms.
Collega Sytze Ypma belt. Omrop Fryslân gaat door met de kerkdiensten vanuit Franeker op zondagochtend. Of ik over twee weken de dienst wil leiden. Ik stem toe, al heb ik nog geen idee wat ik in Godsnaam zeggen moet. Ik hoop dat de lieve Heer me een handje helpen wil.
Lees ook:
Foto: Martinikerk Franeker
