Deze overdenking komt uit de laatste aflevering van 'Petrus in het land' (14 mei, KRO-NCRV). De hele aflevering terugkijken? Ga dan naar NPO Start.
‘Ik sta hier op een bijzondere plek. Onder deze kerkvloer liggen de fundamenten van twee Romeinse tempels. Daar waar nu op zondagmorgen het orgel klinkt, hebben ooit Romeinse priesters offers gebracht. Of ze daarbij hebben gezongen in de tempel? Dat weet ik niet. Misschien was het wel heel erg stil. Ik ben best nieuwsgierig naar wat ze geloofden, en hoe zij zin gaven aan hun leven.
Als ik bij deze fundamenten ben, leg ik altijd even mijn hand erop. Tweeduizend jaar oud. Dat maakt me bescheiden. Duizenden jaren voor mij hebben ook mensen geloofd. Misschien in een andere God, in een andere taal. Eeuwenlang hebben mensen volgens mij hetzelfde gezocht: troost en hoop. Een Romeinse soldaat die angstig is voor de dood, een koopman ver weg van zijn vrouw en kinderen in Rome. En nu, in het heiligdom hierboven, zit misschien een vrouw die angstig is voor een operatie, een soldaat die uitgezonden wordt voor een buitenlandse missie steekt een kaars aan. Troostzoekers, vroeger en nu.
Ik zoek troost en hoop in het christendom. Het is een taal waar ik me thuis voel. Het geeft me woorden als ik geen woorden heb. Het geeft zin aan mijn leven. Aan het eind van zijn leven was mijn vader zwaar dement. ‘Wie ben jij nou eigenlijk’, vroeg hij mij een keer. En die vraag sneed door mijn ziel. Ik voelde me heel alleen en zocht toen troost bij God: overrompelende liefde die mij wél kent.
Deze kerk is een plek waar iedereen van harte welkom is, zoals ooit de Romeinse tempels dat waren. Maar vandaag de dag lijkt het wel of veel mensen vinden dat de drempel van de kerk te hoog is. Ze verstaan de symbolen en de taal van de kerk niet langer. Ik vind het mijn opdracht om verstaanbaar te spreken. Ook, of juist, voor mensen buiten de kerk. De juiste taal spreken, zodat ze zich hier weer thuis gaan voelen.
De fundamenten van de Romeinse tempel geven me een open blik op God en op de mensen die God zoeken. Het is een uitdaging om God niet alleen voor onszelf te houden, klein en overzichtelijk. Hier is altijd geloofd. Niet altijd op dezelfde manier. De God der eeuwen wordt al eeuwen gezocht en gevonden. Wees welkom in dit bijzondere huis.’
