Doorgaan naar hoofdinhoud
Vindplaats van geloof, hoop en liefde
subline-curl
Abonneer gratis op Petrus Magazine

Elisabeth (40): ‘Ik ben échter geworden’

Kerkgangers komen en gaan. Wat beweegt mensen om zich aan te sluiten bij een protestantse gemeente of juist bewust afscheid te nemen?

“Ik ben opgegroeid in een Gereformeerde Bondsgemeente. Op zondag twee keer naar de kerk, en verder een rustdag. Mijn ouders waren heel gelovig, op een authentieke manier. Het was een voorspelbare wereld, waarin ik me thuis voelde.”

“Na de bijbelschool en hbo-theologie werkte ik zeven jaar in het onderwijs. Daarna werd ik pionier in Rotterdam. In die functie deed ik onderzoek naar kerkverlating onder twintigers en zette activiteiten op voor mensen die zich niet meer thuis voelden in de kerk. Ik herkende veel in de verhalen van de jonge kerkverlaters, voor wie kerkverlating overigens niet altijd geloofsverlies betekende.”

“Mijn geloof veranderde van heel overtuigd naar zoekend, ook doordat ik christenen tegenkwam die mij andere en vrijzinnige perspectieven lieten zien. Gaandeweg kwam ik erachter dat ik het verhaal zoals me dat vroeger was verteld, niet meer kon aannemen. Ik vond het niet meer redelijk. Daarnaast ontdekte ik dat het geloof in levens van veel mensen een bedekkende functie heeft: doordat ze met God bezig zijn, wordt het echte leven niet aangekeken. Ik ben zelf steeds aardser geworden, meer gaan óntdekken in plaats van bedekken.”

Het was een bevrijding maar het zette ook mijn wereld op zijn kop

“In mijn werk voelde ik me steeds minder thuis. Moest ik er wel mee doorgaan? Tijdens een training systemisch kijken, waar we een familieopstelling deden, kwam ik erachter dat mijn werk in de kerk heel sterk verbonden was met mijn ouders. Ik voelde: het is niet mijn verhaal, het is het verhaal van mijn ouders met mij, ik mag nu zelf een keuze maken. 
Dat was een bevrijding. Maar het zette ook mijn wereld op zijn kop. Datgene waar ik mijn ziel en zaligheid in had gestopt, het veilige en comfortabele, viel in één keer weg. Daarom heb ik heel zorgvuldig, met een ritueel, afscheid genomen van de kerk en van mijn godsbeelden die niet waar bleken.”

“Uiteindelijk heeft het verlies van mijn geloof en mijn plaats in de kerk een goed einde. Ik ben échter geworden en ben meer in verbinding met de mensen op mijn pad. Ja, ik ben nu beter af.”

Lees ook het verhaal van Ines, die de kerk in ging:

Elke week het beste van Petrus online

Ontvang de wekelijkse nieuwsbrief

Tekst: Janet van Dijk | Beeld: Leonard Walpot

Was deze informatie zinvol?
We hebben je feedback ontvangen, dankuwel!

Om deze pagina verder te verbeteren zijn wij benieuwd waarom u deze pagina wel of niet zinvol vond. U kunt ons helpen door de onderstaande vragen in te vullen.

Mogen we je contactgegevens voor eventuele verdere vragen? (niet verplicht)