Deze overdenking komt uit de laatste aflevering van 'Petrus in het land' (13 november, KRO-NCRV). De hele aflevering terugkijken? Ga dan naar NPO Start.
‘Wat ik in deze tijden van corona het meest gemist heb, is wel het samen eten. Niet alleen het eten zelf, maar vooral de ontmoeting met vrienden en familie rond de tafel. In Twente, mijn geboortestreek, zeggen we altijd: ‘Kiek ie mie an, kiek ik oe an’. Rond de tafel kijk je elkaar in de ogen, want de tafel is de plek van ontmoeting.
In de Bijbel wordt gegeten bij het leven. In de Bijbel wordt het samen eten als iets sacraals, als iets heiligs beleefd omdat het mensen met elkaar verbindt en mensen met God verbindt. Daarom heeft Jezus de maaltijd omarmd, om duidelijk te maken wat Zijn missie is. God verbinden met mensen, en mensen met de schepping, met al wat leeft. En het laatste wat Jezus gedaan heeft, was de maaltijd houden met zijn vrienden. Vlak voor Zijn dood. Het joodse pesachmaal.
In het spoor van Jezus stelden ook Zijn leerlingen de maaltijd centraal. En we lezen in het Nieuwe Testament hoe de eerste christenen bij elkaar kwamen. Niet in een kerkdienst zoals hier, maar rond de maaltijd, en dat vind ik prachtig.
Iedereen was welkom, mensen in alle kleuren van de regenboog. Mannen, vrouwen, wie je ook was, het deed er niet toe, wat je ook had uitgevreten. Jezus’ liefde verbindt mensen. Waar wij juist vaak scheiding maken, brengt Hij samen. Iedereen is welkom aan tafel. De eerste christenen deelden hun bezit met elkaar, en ze namen allemaal wat mee voor die gemeenschappelijke maaltijd. Ze deelden met elkaar opdat niemand tekort zou komen. Een maaltijd delen is meer dan alleen een bord lekkers met elkaar delen. Het is een manier om het leven met elkaar te delen.
Iedereen bracht zijn eigen eigenschappen mee, zijn eigen manieren van zijn. Je talenten, misschien ook wel je streken, iedereen hoort erbij en maakt deel uit van die bonte gemeente van Jezus Christus. Er is voor iedereen een plaats aan de tafel met God als gulle gastheer. Voel je welkom!’
