“Iets met de schepping, over bomen en dat we geworteld zijn in God.”
“En over het goede leven met elkaar delen, één van hart en ziel.”
“En visueel, met een kunstwerk of theater, een verhaal,en natuurlijk vuur!”
“Met veel muziek én met stilte.”
We zijn met het pioniersteam aan het brainstormen over de allereerste viering van het Weilandklooster. Een viering waarin we als pioniersplek de zegen meekrijgen van onze moederkerk. De creatieve ideeën buitelen over elkaar heen. We slingeren enthousiast met bijbelteksten en ideeën om de inzegening vorm te geven. Wat is ‘typisch Weilandklooster’? We zijn het erover eens dat het in ieder geval ergens in de natuur moet zijn. Met de wind ruisend in de bomen, vogels en kikkers op de achtergrond, en de geur van slootjes. En het moet verbindend en inclusief zijn, zodat iedereen zich thuis voelt.
‘Juist in dit proces hebben we het nodig om te bidden en te vieren’
We zijn inmiddels een tijdje onderweg met het Weilandklooster. We organiseren Mijmerwandelingen, Spruit!-weekenden over duurzaamheid, een theatervoorstelling met jongeren over het klimaat. En ondertussen zoeken we een plek om neer te strijken, om samen te wonen en te bidden. En om – ook letterlijk – te zaaien, te aarden en te groeien.
De ene keer zitten we aan tafel met een boerenfamilie, een andere keer gaan we in gesprek met paters van een klooster dat een nieuwe bestemming zoekt. We praten met gemeenteambtenaren, projectontwikkelaars, fondsen en geestverwanten. Een intensief en soms ook spannend proces.
Juist in onze zoektocht naar een locatie, het proces van wikken en wegen, van soms piekeren en verdwaald raken, hebben we het nodig om samen te bidden en te vieren. Dus laaf ik mij aan deze brainstorm. En als ik soms ongeduldig word, dan zingt het in mij: ‘Ik, zegt Hij, ga iets nieuws beginnen. Het is al begonnen, merk je het niet?’
Onlangs was Joyce te gast in tv-programma Petrus in het land. Bekijk de reportage op YouTube!
Foto: Xander de Rooij
