Jona is een vreemde profeet. Vreemd, omdat hij zo opstandig is. Andere profeten zijn vol ontzag voor de Heer, maar Jona rent zo snel mogelijk bij God vandaan. Vreemd ook omdat hij over zee wil wegvluchten van de Heer, terwijl hij later tegen de zeemannen zegt dat de Heer hemel, zee en land gemaakt heeft. Dan heeft wegvluchten toch geen zin? We kunnen in de spiegel kijken en ons afvragen of we iets herkennen van Jona. Zijn er woorden waar wij voor weglopen? Wat vraagt God vandaag van ons waar we onze oren voor dichthouden? En welk raar excuus verzinnen we dan om het recht te praten?
Vraag
Waar denk je aan bij een gelovige (of kerk) die wegvlucht? Kun je een voorbeeld noemen uit je ervaring of de kerkgeschiedenis?
Wegvluchten zoals Jona: wel of niet?
Net zoals Jona zijn opdracht kreeg van God, krijgen wij die ook, in de kerk. Jona vluchtte weg. Hoe vaak hebben wij in gedachten de nooduitgang opgezocht?