Mensen hebben mensen nodig, zeker als het leven te zwaar wordt. Maar wat als er niemand is die jouw spreekwoordelijke bed kan dragen? Dan kan die eenzaamheid alleen al de ziel uit een mens laten wegvloeien, meer nog dan de ziekte.
Daarom vandaag hulde en dank aan al die mantelzorgers. Aan die mens die in stilte een dierbare verzorgt. Veelal wordt het onderschat hoe zwaar die taak kan zijn. In gebed geef je je onmacht de ruimte, bestorm je de hemel en maak je jezelf hoorbaar en zichtbaar. Dat jij, lieve mantelzorger, met milde en liefdevolle ogen naar jezelf kijken kunt, dat wens ik je toe.
